Vang Vieng en de laatste week

Lieve allemaal,

Mijn laatste blog uit Laos al weer, morgen vlieg ik naar Vietnam en dit betekend dat ik al weer vier weken in Laos ben geweest en dat de helft van mijn Azië avontuur er al weer opzit. Ik ben afgelopen zaterdag mijn laatste week begonnen in Vang Vieng. Robin, de twee nieuwe vrijwilligers (Chris en Pauline) en ik zijn al vroeg vertrokken. Micky haalde ons op en bracht ons naar het station waar we in een mini-van zijn gegaan die ons in zo’n drie/vier uur naar Vang Vieng bracht. Hier zijn we rond de middag aangekomen en na een zoektocht naar het hostel hebben we het kunnen vinden en zijn snel wat gaan eten. Na de lunch besloten we om te kijken naar een uitje op zondagmorgen. Na het boeken besloten de vrouwen een wandeling door de stad te gaan maken. We hadden een plattegrond met drie mooie tempels en hebben hiervan twee hele mooie gezien, rond gelopen en foto’s gemaakt. Maar op weg naar de derde tempel kwamen we een paar leuke bordjes tegen van wat restaurantjes. We hadden allemaal wel even zin in een drankje en besloten de bordjes te volgen. Plots moesten we een heel gammel bruggetje over, maar hierna kwamen we wel bij een super cafeetje ‘Smile Bar’. Hier hebben we een lekker drankje besteld en konden daarna heerlijk in een hangmat aan het water liggen. We zijn vertrokken toen het wel heel donker werd en zodra het begon te regenen heel snel naar het hotel gelopen. ’s Avonds hebben we gezellig met z’n vieren gegeten, helaas was het restaurant niet een heel succes. Het duurde enorm lang voor het eten werd gebracht, voor de eerste een uur en voor mij als laatste bijna twee. Mijn eten was niet geweldig, maar ik mocht niet klagen, de mensen met pizza waren niet echt blij. Daarna zijn we nog even uit gegaan aangezien Vang Vieng, het feest plaatsje van Laos is. Het was gezellig, maar niet echt mijn muziek en heb het ook al snel opgegeven en lag om iets na elven heerlijk in mijn bedje.

Op zondag gingen Pauline en ik mee met een ‘Cave & Tubbing Tour’. We vertrokken al vroeg en bezochten vier grotten en in één grot hebben we getubt, hierbij ga je op een band op het water de grot in. De grotten waren erg mooi, al zijn we de eerste ‘Tham Loup cave’ al niet in gegaan. Bij het voorzichtig naar binnen gaan op een gammel trappetje zag Pauline een slang en onze gids raakte hier ook helemaal van in paniek en wist zeker dat dit een giftige was en vandaar zijn we meteen naar de volgende gegaan ‘Tham Hoi’. Dit was een enorme grot, erg hoog op de meeste punten en je kon hier volgens de gids uren doorlopen. Ook hier zag Pauline een enorme spin, al was het maar een sprinkhaan, hier hebben wij ongeveer een half uur gelopen voor we de grot weer terug uit liepen. Hier hebben wij allerlei vruchten mogen proberen die de gids hier had gevonden. Naar onze wandeling zijn we dan uitgekomen bij ‘Tham Nam Cave’. Hier zijn wij dus wezen tuben en met een enorme band de grot in gegaan. We moesten de grot in door jezelf de grot in te trekken tegen de stroming in, maar toen we waren omgekeerd met de stroming jezelf mee laten varen. Het was een leuke ervaring en we hebben enorm gelachen. Snel zijn we nog door gelopen naar de laatste grot ‘Tham Xang’ ook wel Elephant Cave aangezien er wat stalactieten de vorm van een olifant hadden gemaakt. Dit was maar een heel kleine grot, maar hier stonden verschillende Boeddha beelden. Hierna zijn we snel vertrokken voor onze lunch die er nog bij zat, maar wij moesten al om 14.00 uur weer met de mini-van richting Vientiane, dus de gids was wat gehaast. Snel hebben wij een heerlijke lunch gegeten, snel afscheid van de twee andere toeristen genomen en met de bus terug naar Vang Vieng gebracht. Precies op tijd om snel even de natte kleren uit te trekken en het busje in te gaan richting Vientiane. Hier kwamen we netjes rond vijf uur weer aan op tijd voor het avondeten en om de nieuwe vrijwilliger te ontmoeten die hier voor een week zou gaan bouwen.

Van maandag tot vrijdag was het weer gewoon childcare, gezellig deze week met Chris, de andere vrijwilliger en ook Pauline voor een dagje. ’s Morgens bij het dagverblijf en ’s middags naar de kleuterschool op de school, al was op maandag de school niet open en dinsdag regende het te veel dus deze dag ook ’s middags naar het dagverblijf. Maar het was erg gezellig, maar was wel gek om donderdagmiddag dag te zeggen tegen de kinderen op school en helemaal tegen de kinderen vrijdagmorgen die ik drie wekenlang elke dag zag. Maar ik heb enorm genoten en dan is het altijd jammer om dag te zeggen.

Op woensdagavond hebben we er met alle vrijwilligers een ‘movie night’ georganiseerd. Maar de jongens besloten een mannenavond te houden in de stad. Vandaar dat we met z’n drieën twee films gekeken. Ook op donderdag hebben we er een gezellige avond van gemaakt met Karaoke al waren we niet allemaal zo heel enthousiast gezien onze zangtalent. Vandaag na het dagverblijf ben ik ’s middags nog even naar de lokale markt voor wat laatste bananenfritters. Nu nog even mijn koffer pakken en dan een rustige avond voor ik morgen weer vroeg naar het vliegveld moet.

Ook over Vietnam hoop ik jullie zo veel mogelijk op de hoogte te houden.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Luang Prabang en festivals

Lieve allemaal,

Dit keer een speciale blog over dit weekend. Ik had zoals ik zij donderdag besloten om dit weekend even lekker Luang Prabang te gaan bezoeken. Op donderdagavond begon mij weekend al, vrijdagmorgen mocht ik vrij zodat ik genoeg tijd had om wat te zien. Op donderdag werd ik dus om half negen met de slaapbus opgehaald. Ik had nog nooit met een slaapbus gereisd, maar het was een hele ervaring. In deze bus zaten geen stoelen, alleen maar bedden voor twee personen. Nou op de meeste plekken dan, achterin was dit een groot bed voor vijf personen, en dit is waar het probleem begon. Ik kwam in de bus, terwijl iedereen er al in zat en ik was op de achterbank geplaatst (dit wist ik niet) maar toen we de bus in liepen werd ik naar achteren gebracht en daarna meteen weer naar voren. Ik had hier een prima plekje en kon nog wat mooi uit het raam kijken aangezien ik op de tweede verdieping sliep. Hoewel ik niets doorhad was er een hele discussie uitgebroken in de bus, over mij en het plekje in de bus. Ik was achterin geplaatst tussen vier mannen en zij waren hier niet echt blij mee, maar de man op wiens plek ik was geplaatst was ook niet blij met zijn nieuwe plek. Uiteindelijk werd ik dus gevraagd of ik alsjeblieft achterin zou willen zitten, als er wat was kon ik het meteen melden. Hoewel dit niet erg geruststellend klonk was dit voor mij geen probleem. Ik ben verplaatst en hoewel het niet een heel comfortabel bed was en maar een kort nacht heb ik een paar uurtjes kunnen slapen voor we om achter uur in Luang Prabang waren aangekomen.

Ik ben eerst met de tuktuk naar het hostel gegaan en kwam hier toevallig Robin van de GreenLion tegen die vandaag weer terug naar Vientiane zou gaan. Ik kon al snel inchecken en ben daarna snel de stad gaan verkennen. Het is maar een kleine stad aan de Mekong Rivier en heb heerlijk langs de rivier gelopen en over de hoofdstraat en heb hier lekker bij alle tempel binnen gekeken, wat galerijen bezocht en lekker bij de winkeltjes binnen gekeken. Aan het einde van de middag liep ik langs het water en vond een leuke cruise, Sa Sa Sunset Cruise, waarmee we over de Mekong gingen om de zonsondergang te bekijken. Dit was zeker een aanrader, het waren geen lokale mensen en het was een vast, maar goedkope prijs. We voeren 2 uur over de rivier, hadden comfortabele bankjes, een heerlijk drankje erbij in en voor een beetje extra een spies van de barbecue. En de avond daarna vroeg afgesloten met een wandeling over de Night Market en vroeg naar bed.

Zaterdag had ik besloten om naar de Kuang Si Watervallen te gaan, toevallig kwam ik nog drie andere meiden tegen bij het ontbijt die hetzelfde plan hadden en vroegen of ik niet mee wou met hun tuktuk, dan zouden we de kosten kunnen beperken en wat langer blijven dan wanneer we met de bus van het hostel zouden gaan. Samen hebben we een busje gevonden die ons mee wou nemen. Ingestapt begon het avontuur, want hoewel wij begrepen dat we meteen zouden vertrekken, bleek dat we nog even rond moesten rijden tot er nog drie of vier mensen ook mee gingen. Na bijna een uur en een volledig rondje in de stad kwamen we eindelijk nog twee jongens tegen die ook mee wilden. We zijn aangekomen bij de watervallen en besloten met z’n zessen bij elkaar te blijven. Eerst zijn we langs de waterval de berg op geklommen en bovenaan bij de waterval aangekomen. Hier hadden we een heel mooi uitzicht en hebben we heerlijk even kunnen zwemmen in het koude water. Uiteindelijk werd het toch wat te koud en besloten we verder te gaan. Er zou hier ook nog een grot zijn en deze wilde we ook nog wel even zien. Het was even een wandelingetje, maar erg gezellig we hebben een mooi watertje gezien met heel helder water en uiteindelijk ook de grot. Bij de ingang wilde ons heel graag binnen, bij de entree van 1 euro zaten 1, nee 2 gratis bananen. We zijn dus even naar binnen gegaan, het was niet erg groot en op sommige plaatsjes ook niet heel hoog, maar toch even leuk om te hebben gezien. Daarna weer terug gelopen en naar beneden. Ook hier had je nog wat kleine zwemplekken op de waterval, al hebben we hier niet meer veel gezwommen. Wel zijn we nog even langs de beren gelopen. Er is hier een aantal grote verblijven, waar gewonde dieren die zijn verzorgt nog even zitten voor ze hopelijk weer het wild in kunnen. Een heel geslaagd dagje dus. Terug bij het hostel ben ik snel weer weg gegaan, er is een heuvel in het midden van het stadje, met een tempel op de top en een heel mooi uitzicht voor de zonsondergang. Daarna de dag weer afgesloten met gezellig samen eten op de Night Market en daarna een wandeling erover, langs alle kraampjes.

Zondag was al weer de laatste dag, gelukkig hoefde ik pas om zeven uur bij het hostel te zijn voor de slaapbus. Vandaag was ook erg gezellig aangezien Florence vanmorgen met de slaapbus in Luang Prabang aankwam. Florence was een van de andere vrijwilligers in Vientiane, en na het vrijwilligerswerk gaat zij nog wat reizen. Eerst heb ik haar dus even opgehaald en zijn we even gaan ontbijten. Daarna zijn we lekker rondgelopen in de stad en langs het water voor wat mooie foto’s en gezellig kletsen. Na de lunch zijn we nog even naar het National Museum geweest, hier kon je een kijkje nemen in het paleis en van alles leren over de koningen die hier gewoond hebben. Aan het einde van de middag zijn we nog even naar de Night Market geweest om lekker wat te eten en nog even te kletsen, voor ik terug moest naar mijn hostel. Florence kwam ook nog even mee naar mijn hostel om afscheid te nemen toen ik werd opgehaald door de tuktuk om naar de bus te gaan. In de tuktuk leerde ik weer wat andere mensen kennen die ook naar Vientiane gingen en zo ook een Canadese jongen naast wie ik in de bus lag. De rit vannacht duurde wat langer, blijkbaar hadden we bus pech, al lag ik te slapen en heb niets gemerkt. Helaas wist ik dat ik om negen uur weer moest beginnen op de kleuterschool, al was het al snel duidelijk dat ik dat niet ging halen. Gelukkig werd ik om iets over negenen uit de bus gelaten, helaas iets verder dan ze hadden beloofd me eruit te zetten, dit betekende nog even 15 minuten lopen. Ik heb heel snel wat gegeten en tanden gepoetst voor ik meteen door ben gegaan naar de kleuterschool. De morgen was hetzelfde als afgelopen week, al was ik nu alleen (met de coördinator nog steeds als vertaler). De middag was iets anders dan afgelopen week aangezien ik naar een andere school ging. Dit was een echte school, met kleuterschool, basisschool en de onderbouw van de middelbare. Ik ben hier naar de laatste klas van de kleuterschool gegaan. Deze kinderen zaten al helemaal in bankjes en hadden zelfs al een uniform aan. Ook waren ze al een stukje verder met leren en wisten ze al heel wat meer, maar toch was het leuk om dit ook te doen als afwisseling met de andere kleuterschool.

Ook dinsdag en woensdag verliepen weer hetzelfde met in de morgen de ene kleuterschool en in de middag de andere. De kinderen zijn echte schatjes en ik heb het dus enorm naar mijn zin. Woensdagmiddag na school zijn Robin en ik met de tuktuk naar de stad gegaan. Er waren twee nieuwe vrijwilligers die hun cultuurweek deden en dus vandaag de hele dag in de stad geweest en ook wij wilde graag nog even naar de avondmarkt. Al was hij deze keer wel wat anders dan normaal. Omdat donderdag en vrijdag feestdagen waren was dit een heel speciale markt wat bijna op een kerstmarkt leek. Niet door alle attracties, maar door alle kraampjes met vele lichten en mensen die door de microfoon schreeuwden, overal speciale kraampjes en aanbiedingen en veel groter dan normaal. Heel leuk om rond te kijken, maar ook een echte chaos.

Op donderdag en vrijdag had ik plots twee dagen vrij. Aangezien het een nationale feestdag was, was er geen school. Donderdag hebben we allemaal dus lekker rustig aangedaan en vooral niet te veel gedaan. ’s Avonds was wel heel leuk, we hoorde de hele middag al wat vuurwerk en zodra het wat donkerde werd zagen we ook zo af en toe heel mooi vuurwerk. Verder stonden overal lichtjes en waren er bootjes met vlaggetjes en kaarsjes gemaakt en op het water gezet. Na het eten kwam Ticky met wat vuurwerk voor ons om ook wat af te steken. Eerst moesten we allemaal kaarsjes aansteken, dit gebuurd om de goden te laten weten dat je vuurwerk gaat afsteken en voor hun aandacht. Daarna hebben we twee dingen afgestoken. Het was enorm gezellig en leuk en Ticky is toen snel naar de winkel gegaan om voor ons allemaal een Romeinse kaars te halen en deze af te steken. Het was een heel leuke manier om ook deel te nemen aan het festival. Hierna hebben we er een filmavond van gemaakt met een film en wat snacks. Vrijdag was het, het bootrace festival. In de middag besloten Chris (een van de nieuwe vrijwilligers) en ik naar Vientiane te gaan. Om zo naar de bootraces op de Mekong te kijken en nog even rond te lopen op de markt. We hebben het erg naar ons zin gehad, al waren er behoorlijk lange pauzes tussen de races, maar het was gezellig en op de markt hadden ze echte donuts, die zo lekker waren!

Het was dus weer een heel geslaagde week en morgenvroeg met de bus naar Vang Vieng voor het weekend en voor ik begin aan mijn laatste week op de kleuterschool. Ik houd jullie op de hoogte.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Childcare Laos

Lieve allemaal,

Deze week komt de blog even wat eerder, vanavond neem ik namelijk de slaapbus naar Luang Prabang. Dit is een plaats noord van Vientiane en met de bus zal ik daar na ongeveer 12 uur aankomen. Ik heb er enorm veel zin in, maar daar zal ik jullie volgende week over schrijven. Eerst zal ik jullie op de hoogte brengen van mijn tweede week en eerste week vrijwilligerswerk.

Vorige week zaterdag was het al weer de laatste dag van mijn kamergenootje, die hier maar voor een week was, vandaar dat we dus wat leuks hebben gedaan. In de morgen zijn we eerst op de fiets gestapt voor een tochtje van 5 minuten naar een olifanten plek. Dit is een plek waar we vorige week ook al even hadden gekeken, maar door de week zijn de olifanten hier vaak niet, maar in de jungle. Dit enorme gebied is van een rijke zakenman die hier een hotel heeft gebouwd in een prachtige locatie om de natuur te beschermen. Ook heeft hij hier een aantal olifanten. Het is niet een erg toeristisch iets en de olifanten zijn door de week zoals ik al zei in de jungle, maar in het weekend worden ze naar een plek gebracht en hier kun je wat banen kopen om deze aan de olifanten te geven, wat enorm gaaf is! (Je kunt hier ook ritjes maken, maar hier voel ik me niet zo goed bij, ik weet niet zeker hoe ze de olifanten behandelen). We hebben hier voor een poos olifanten gevoerd en lekker met de slurven gespeeld waarna we weer terug zijn gegaan. In de middag wilde we graag naar Vientiane. Hier hebben we even wat gedronken, zijn voor massage gegaan, hebben de ‘nightmarket’ bezocht en hebben een heerlijk broodje kebab gehaald bij een van de straatverkopers. Het was dus een heel geslaagde en lange dag. Zondag vertrok mijn kamergenootje dus al en hebben de rest van ons een lekker rustig dagje gehad met lezen, spelletjes, muziek en kletsen.

Maandag begon mijn week vrijwilligerswerk, bij de kleuterschool. Dit was een kleuterschool gemengd met een dagopvang. We beginnen om ongeveer 9 uur. In de morgen waren we druk met het leren van het alfabet, nummers, dieren en fruit. En tussendoor verschillende liedjes en spelletjes. Na dat is het tijd voor lunch, hierbij moeten een aantal kinderen worden geholpen en daarna is het tijd voor de kinderen voor hun middagslaapje en voor ons lunchtijd dit is al rond ongeveer elf uur. Hierna hebben we lunch tot half twee. In de middag ziet het er allemaal wat anders uit. De kinderen worden net wakker als wij binnenkomen. We helpen met het doen van de haren van de meisjes en spelen heel even en dan is het tijd voor een douche. We helpen de kinderen met uitkleden en daarna weer aankleden. De rest van de middag is lekker spelen, spelletjes en lekker ronddansen tot half vier. De laatste vier dagen zag mijn dag er dus zo uit, en na school lekker rustig aan met wat kaartspelletjes en veel kletsen.

Woensdag zijn Anna en ik na school (het meisje met wie ik ook de kleuterschool doe) naar een ander dorpje hier vlakbij waar we even rond hebben gelopen. Het was leuk om alle mensen hier te zien, de kinderen die hallo zeggen en de mensen voor hun huis met de buren kletsen en druk met het voorbereiden van het eten. We hebben wat leuke foto’s gemaakt en hallo gezegd tegen wat locals. Het deed me wat herinneren aan Nepal met de rijstvelden en de lieve mensen. Ook zijn we nog eventjes naar de markt tegenover onze plaats, het is leuk om te bekijken. Je ziet hier levende vis, hun laatste adem nemen, kikkers rondspringen, kikkers gebarbecued, ratten en nog vele andere dieren, maar ook wat andere dingen, zoals heerlijke bananen flappen en wat spullen voor de locals.

Het was dus een heel gezellige week. Nu nog even een kaart spelletje voor de bus hier is om me op te halen en ik afscheid moet nemen van drie meiden die zaterdag vertrekken en ik niet meer zal zien. Al zal ik Flo, een van de meisjes, zondag nog even zien als Luang Prabang, aangezien zij nog gaat reizen door Laos nu ze klaar is met het vrijwilligerswerk.

Volgende week zal ik jullie alles vertellen over mijn weekend in Luang Prabang, maar hoop dat jullie dit ook leuk vonden om te lezen.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Cultuurweek Laos

Lieve allemaal,

Tijd voor weer een blog en dit keer vanuit Laos. Ik ben hier nu al weer bijna een week en geniet enorm. Zaterdagmorgen had ik nog even tijd om lekker te ontbijten en even lekker bij te kletsen voor ik in de taxi naar het vliegveld vertrok. Vanuit Kathmandu ben ik naar Bangkok gevlogen en van daar naar Vientiane. Het vliegtuig had wat vertraging vanuit Bangkok, dus ik had maar 10 minuten om van het ene kant van het vliegveld naar het andere om op tijd te boarden, gelukkig stond er al iemand te wachten om me te informeren waar ik naartoe moest en ook het tweede vliegtuig was wat laat met boarden. En hoewel de vliegtuig wat laat waren, is Thai Airways een echte aanrader de serves was heel goed en het eten en de snacks waren heerlijk. Bij aankomst werd ik gelukkig opgehaald door Mickey, de land coördinator in Laos. Bij aankomst maar meteen naar bed gegaan.

Ook zondag had ik een rustige dag na een drukke week en een dag volg met vliegvelden en vliegtuigen. Er waren hier al 4 andere vrijwilligers en op zondag kwam nog 1 andere vrijwilliger. De andere vrijwilligers zijn enorm aardig en de locatie is erg mooi. Het is een soort van resort achter een restaurant wat buiten de stad dus tussen de rijstvelden en er is een meer erg mooi. Al moest ik eerst wel even wennen, na Nepal.

Maandag begon mijn introductieweek, met eerst de ‘do’s and don’ts’ en in de middag hadden we een leerzame Lao taal les, al heb ik ongeveer net zo veel onthouden als in Nepal taalles. Maar het was wel heel leuk en erg gezellig.

Op dinsdag begonnen we met een village walk. Niet erg ver hier vandaan is een klein dorpje waar we rond hebben gelopen om de huizen te bekijken en met wat mensen te kletsen. De natuur is hier zo erg mooi en het is zo leuk om overal mensen te zien fietsen, op de motor/scooter, met de tuktuk en met enorm leuke tractors, waar ik nog een foto voor jullie van ga maken. Na de wandeling en lunch hebben we een bloemenoffer gemaakt om deze hierna te offeren in een tempel hier niet ver vandaan in de jungle. Het was enorm rustgevend en mooi om hier even rond te lopen en rond te kijken.

Woensdag hadden we een hele dag in Vientiane, we begonnen bij het bezoeken van de ‘morning market’ en een winkelcentrum, al is dit wel wat anders dan je verwacht bij een winkelcentrum. Onze volgende stop was bij het ‘Cope centre’, hier kregen wij informatie over de bomming in Laos tijdens de Vietnam oorlog. Laos is het meest gebombardeerde land in de geschiedenis en er zijn hier nog miljoenen bommen te vinden die nog niet zijn afgegaan en daardoor raken er nog steeds mensen gewond en vallen er nog steeds doden. Het was heel erg interessant en we kreeg en zelfs een film te zien, wil je meer informatie, kijk op de website ‘copelaos.org’. Hierna hadden we lunch en was onze volgende stop de gouden tempel, het nationale symbool van Laos. Verder hebben we ook nog de Laos versie van Arc de Trimpfe bezocht en beklommen voor een mooi uitzicht. Hierna hadden we wat tijd voor ons zelf in Vientiane voor de avondmarkt begon en we deze zouden bezoeken. Na wat rond te hebben gelopen besloten we de zonsondergang te gaan bekijken naast de Mekong Rivier. We zaten nog niet eens en er was meteen al een vrouw die ons een pedicure wilde geven. We hebben het heel gezellig gehad, en met het eten kwamen ook de andere vrijwilligers om met ons te eten en de avondmarkt te bezoeken. Deze markt was zo enorm groot en zo leuk om rond te lopen en alle kraampjes te bekijken. Je kunt hier t-shirts krijgen voor slechts 1 euro en ze hebben veel souvenirs.

Donderdag was weer een nieuwe dag en vandaag een wandeling gemaakt. Tickey, Mickey’s broer en ook een coördinator hier nam mij mee eerst een stuk met de tuktuk en hierna was het tijd voor ons om te gaan wandelen en klimmen. Het begon met een stukje over een bospadje de heuvel op en daarna was het tijd voor een ‘shortcut’, dit betekende Tickey met een groot mes voorop om zeker te zijn dat de weg vrij was en door de jungle de heuvel op. Het was een heel mooie wandeling en uiteindelijk kwamen we aan bij een tempel. Hier moesten we nog een klein stukje lopen naar een rot die een heel mooi uitzicht gaf over de jungle. Hier zouden we ook lunchen, maar eerst kreeg ik een wandeling hier en bekeken we wat verschillende grotten. Tickey (en ook Mickey) zijn allebei monniken geweest en Tickey kon me dus heel veel vertellen hier, ook hij was hier een paar keer geweest als monnik en kon dus van alles vertellen en ook allerlei plekjes laten zien. Daarna was het tijd voor onze picknick. We hadden het mooiste plek, met enorm mooi uitzicht en heerlijk eten. Zo hadden we stickey rijst, vis, varkens mengsel, drakenfruit en bananenflappen. Veel te veel voor ons tweeën, maar zo enorm lekker. Na de picknick was het tijd om weer terug te gaan, zo moesten we deze avond koken voor iedereen. We hebben een heerlijke papaya salade gemaakt en loempia’s, heerlijk.

Vandaag was al weer mijn laatste dag van de cultuurweek en vandaag bezocht ik de kleuterschool, waar ik volgende week vrijwilligerswerk ga doen. Samen met twee andere meiden ging ik mee en zij hebben mij laten zien hoe een morgen er hier uitziet. We hebben het alfabet gedaan, nummers en zelfs wat dieren en verder lekker gedanst en gespeeld. Ook hier hebben we vrijdagmiddag vrij en we zijn nu allemaal lekker rustig aan het doen en we gaan zo een potje kaarten. Elke avond spelen we een paar potjes en we zijn behoorlijk fanatiek en aangezien Deborah (mijn kamergenootje en het meisje dat vorige week zondag ook aankwam) zondag al weer vertrekt moeten we nu nog maar wat extra potjes spelen. Vanavond gaan we na het eten ook nog naar de Karaoke en de dat is hier heel populair, ik ben dus heel benieuwd.

Ik hou jullie op de hoogte en laat snel weer wat van mij horen.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Deel 1: Nepal

Lieve allemaal,

Ik weet dat ik had gezegd dat mijn volgende blog vanuit Laos zou zijn, maar dit is een beetje een andere dan normaal. Ik weet dat ik normaal vertel wat ik allemaal doe, maar toch wilde ik nog een speciaal stukje schrijven over mijn gedachten en ideeën van Nepal, de cultuur, de mensen en de vrienden die ik heb gemaakt, terwijl ik in het vliegtuig zit ergens tussen Kathmandu en Bangkok.

Ik denk het eerste dat mij opviel was het gebrek aan tuktuk’s, in Mumbai waren deze overal te vinden en hoewel ook hier het verkeer enorm chaotisch was, was er niet 1 tuktuk te vinden hier. Wat je ook niet veel zag waren personen auto’s. Het waren voornamelijk busjes, taxi’s, motoren/scooters en vrachtauto’s. Een ander iets wat meteen opviel waren de wegen hier. De wegen zijn enorm slecht, de wegen die geasfalteerd zijn hebben enorme gaten in het wegdek en de meeste wegen zijn niet eens geasfalteerd en daarom dus ook vol met kuilen. En met al dit verkeer was er dus ook enorm veel vervuiling in de lucht, wat voor iedereen het ademen wat moeilijker maakt. Hoewel het dus niet de schoonste stad is en er veel niet zo positieve kanten zijn, ben ik verliefd geworden op de stad. Mensen overal op de straat met overal winkeltjes en mensen op de straat die van alles verkopen. Het toeteren van al het verkeer wat alleen mag geburen in noodgevallen, blijkbaar elke seconde is dat het geval.

Hoe Kathmandu misschien niet de schoonste en mooiste land is, maar buiten Kathmandu, de natuur is zo enorm mooi. Ook hier zul je overal vuilnis vinden langs de weg en in de natuur. Toch maakt dit niet uit bij het zien bij het zien van de enorm mooie natuur. Je kunt hier genieten van enorme rijstvelden, jungle en heuvels en bergen met de mooiste uitzichten en sneeuwtoppen. Na een week te hebben getrokken in de bergen misten we het uitzicht, het lopen tussen de mooie rijstvelden en de kleine dorpjes met de vriendelijke mensen enorm. Het is een aanrader voor iedereen, het heeft een heel rustgevend gevoel om tussen al dit mooist te lopen al is het soms heel erg zwaar. En het is niet alleen de berg ook in Chitwan genoten we enorm van de rijstvelden en de prachtige natuur met de mooie jungle waar we wandelingen hebben gemaakt. Overal zijn kleine dorpjes te vinden waar mensen samenleven met dieren in kleine huisjes. Mensen zitten buiten, net voor hun huis of alle buren komen samen op een gezamenlijke plek en ondertussen lopen alle honden, geiten en kippen overal rond.

Buiten de natuur zijn het ook de mensen die Nepal zo bijzonder maken. De mensen hier zijn namelijk enorm vriendelijk, iedereen zegt gedag tegen elkaar. En hoewel veel mensen geen Engels spreken zijn ze toch erg geïnteresseerd en zullen alle vragen die ze in het Engels kennen vragen. Ook willen ze je altijd helpen en de weg wijzen. En het zijn niet alleen de volwassenen, ook de kinderen zijn zo lief en geïnteresseerd. Elk kind wil je gedag zeggen en elk kind dat Engels kan vraagt naar je naam, ook als ze geen Engels kunnen, gelukkig hadden wij een Nepalese taalles gehad.

Ook zou ik nog graag wat vertellen over ‘The Green Lion’, dit is de organisatie bij wie ik verbleef en deze mensen zijn zo enorm lief. De organisatie in Nepal wordt gerund door Rajesh. Een heel lieve zakenman, die voor alle vrijwilligers een enorm huis heeft gebouwd, vlak bij zijn eigen huis waar hij woont met zijn vrouw en twee kinderen. Rajesh heeft een hart van goud, het belangrijkste voor hem was dat wij altijd veilig waren en een goede tijd hadden. Bijna elke dag werd onze gids gebeld in de bergen door Rajesh om te horen of alles goed met ons was en toen ik een allergische reactie had wilde hij graag met mij spreken en had allemaal tips en wilde controleren wat de dokter allemaal had gezegd. Maar hij was niet alleen bezorgt voor ons, maar ook voor de mensen in Kathmandu. Zo was onze kok met haar jonge dochtertje door haar man het huis uit gezet en toen Rajesh dit hoorde besloot hij haar een baan aan te bieden als kok en gaf haar een plek om samen met haar dochtertje te wonen. Ook was er een ander meisje zij was nog geen 18, maar is haar ouders kwijtgeraakt in de aardbeving in 2015 en ook haar heeft Rajesh in het huis genomen en nu maakt zij schoon. Maar er zijn nog veel meer dingen die hij heeft gedaan om mensen te helpen. Zo komen twee van de coördinators uit een klein dorpje in de bergen, Mate, dit plaatsje was behoorlijk geraakt door de aardbeving en nu is er een constructie project om dit plaatsje te helpen. Maar het is niet alleen Rajesh, ook de andere coördinators zijn enorm aardig en willen je met alles helpen en hebben altijd goed tips. Ik ben zo enorm blij dat ik bij ‘The Green Lion’ terecht ben gekomen en ik hoop dus ook van harte dat het net zo fijn in Laos en Cambodja gaat zijn.

Behalve het land en de lieve coördinators waren het ook de vrienden die ik heb gemaakt. De andere vrijwilligers waren enorm lieve mensen. Het afscheid vanmorgen was dus ook moeilijk. Zeker met het groepje van Jeeva, Sissi, Eeva en Reinier hebben we enorm veel samen gedaan en zijn de meeste weken samen geweest. Gelukkig konden we het ook heel goed met elkaar vinden. De reis beviel dus erg goed en dit maakt me ook nerveus voor Laos, bang dat het misschien tegen gaat vallen. Maar ik weet zeker dat ook dit goed gaat komen en ik enorm veel plezier ga hebben en lieve mensen ga ontmoeten.

Nog even een speciale blog vanuit het vliegtuig ergens tussen Kathmandu en Bangkok en ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen en de volgende blog zal toch echt vanuit Laos zijn.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Chitwan

Lieve allemaal,

Het is weer vrijdag en tijd voor een update en dit keer mijn laatste vanuit Nepal. Morgen zijn er al weer vier weken voorbij sinds ik uit Australië vertrok en vier weken in Nepal voorbij. Tijd om morgenvroeg dus naar mijn volgende bestemming te vliegen: Laos (Vientiane). Maar eerst nog even over mijn laatste week hier.

Ik ben pas net terug met de bus van Chitwan. Chitwan is een groot nationaal park in het zuiden van Nepal, vlakbij de grens met India. Ik ben verliefd geworden op dit gebied en de omgeving en hoop nog meer van het platteland te zien in Azië. Afgelopen weekend was een stukje rustiger. Op zaterdag zijn de vijf vrijwilligers die hier het langst zijn samen naar Thamel geweest voor de laatste keer, dit was onze laatste dag samen helaas dus hebben we er wat leuks van gemaakt. We hebben wat gewinkeld en heerlijk gegeten in een Italiaans restaurant. Op zondag zijn een paar vrijwilligers vertrokken voor hun constructiewerk in Mate (een klein dorpje in de bergen, aangetast door de aardbeving in 2015). Jeeva en ik zijn deze morgen naar de kleuterschool gegaan om nog wat te helpen. Dit keer in de kleuterschool waar Jeeva de hele week was geweest. Deze is pas opgericht, door The Green Lion en is voor kinderen die anders niet naar school kunnen omdat hun ouders geen geld hebben voor bijvoorbeeld een uniform of schoolgeld. Zo was er hier ook een meisje van 11, nog steeds op de kleuterschool om toch wat onderwijs te krijgen. De kinderen waren super lief en we hebben er erg van genoten. Daarna hebben we heerlijk bij Pappaz Bakery gegeten en nog de laatste dingetjes gekocht voordat we nog een paar uur naar het kindertehuis zijn gegaan. We hebben wat schoolspullen gekocht en gedoneerd en Jeeva heeft op vele hadden Henna gemaakt.

Maandag was onze laatste week aangebroken en deze morgen begonnen we weer vroeg en in de bus. Na zo’n 3 of 4 uur kwamen we aan bij de plek waar we zouden gaan Raften. Nou reden we al behoorlijk stuk langs de rivier en zag deze er behoorlijk wild uit, we hadden geen keuze meer. Op het water viel het gelukkig mee en hebben we enorm genoten, het uitzicht was enorm mooi en het wat was behoorlijk verkoelend. Na het raften zijn we weer terug gereden naar het begin punt van het raften, hier was onze kampeerplek ook namelijk. Kamperen was het juiste woord, we hadden een tent en een yoga matje om op te slapen boven op de stenen. Hoewel het niet het comfortabelste was, was het een heel goede ervaring en hebben we het gezellig gehad.

De volgende morgen hebben we eerst een wandeling gemaakt door een klein dorpje en in de bergen. Na het ontbijt was het toen tijd om nog een laatste keer hier te gaan raften. Dit keer een ander stukje van de rivier en hoewel er een behoorlijk zwaar stukje was, heb ik het heel leuk gehad en erg genoten. Daarna zijn we in de laadbak terug gereden, maar niet voordat we in het openbaar (en met kleren aan) een douche hadden gehad. Na de lunch was het nog ongeveer 1,5 tot 2,5 uur rijden naar onze volgende bestemming: Chitwan, waar we de komende drie nachten zouden verblijven. Laten we zeggen ongeveer 1,5 tot 2,5 uur rijden zeggen, het heeft ons uiteindelijk namelijk ruim 8 uur gekost voor we rond half negen ’s avonds aankwamen bij ons hotel. En we werden beloond voor maandag avond wat dit hotel was 4 sterren en zo enorm luxe, de meest zachte bedden en airconditioning!

Woensdag en donderdag waren 2 dagen die ik nooit zal vergeten en waarvan ik enorm heb genoten. Op woensdag begonnen we al vroeg met een belletje om ons om 6 uur wakker te maken. Om half zeven gingen we uit voor ‘Birdwatching’. Zodra we de auto uit waren zagen we neushoorn afdrukken van een paar uur daarvoor. Hierna zagen we olifanten die waren vastgeketend en we zagen een krokodil rustig in het water, olifanten met gras en mensen op hun rug rondlopen, een andere krokodil in het water en een neushoorn in het water, slechts een paar meter bij ons vandaan (ook hoorden we een geluid van een andere neushoorn maar toen zijn we snel maar een stukje terug gelopen/gerend). En ik vergat het bijna, we hebben ook vogels gezien! Wilde pauwen, wilde kippen en nog vele andere soorten. De rest van de dag was lekker rustig aan, we hebben het zwembad even uitgeprobeerd (met onze voeten dan) tot ongeveer 3 uur wanneer onze ‘Jeep Safari’ begon. Een speciale jeep met bankjes reed ons rond door de jungle voor een paar uur. Hier hebben we verschillende soorten hertjes gezien, maar sommige waren zo groot als kleine paarden (en ik bedoel geen shetlanders, groter). We hebben wilde zwijnen gezien en zelfs verschillende neushoorns! Ook hebben we weer pauwen gezien en verschillende vogels al waren wij wat afgeleid.

Donderdag was onze tweede en meteen onze laatste dag in Chitwan. We werden om half zeven wakker gemaakt en na het ontbijt begon de dag met een kano tochtje over het water met de krokodillen. We zagen ruim tien krokodillen al durfden we niet echt een foto te maken aangezien de balans op de boot. Vandaar hebben we een wandeling door de jungle gemaakt. We hebben hier enorme rupsen, vogels en insecten gezien, zelfs wat tijger voet printen en een enorm mooi uitzicht gehad. We eindigden de wandeling bij het olifanten baby centrum. Helaas waren zelfs de kleine baby olifanten al geketend, om ze alvast te laten wenen werd er uitgelegd. Ik vond dit wel enorm zielig en toen we hierna na de badplaats van de olifanten gingen, waar je op de rug van de olifant een douche kon hebben en zag dat de olifanten werden geslagen besloot ik het bij wat foto’s te houden, maar de rug niet op te gaan. Na de lunch zijn we zelf even met de tuktuk naar een klein stadje vlakbij geweest voor wat laatste boodschapjes. Rond half vijf zijn we naar een Tharu dorpje geweest. Tharu mensen zijn de originele bewoners van Chitwan. We hebben hier de oude stijl huizen gezien en hebben een museum bezocht waarna we naar de rivier zijn gegaan voor de zonsondergang. Maar hier aangekomen besloten we een stukje de jungle in te lopen op zoek naar neushoorns. En we hebben ze gevonden. Eén lag aan de andere kant van het water een paar meter van ons vandaan en een ander kwam uit de jungle lopen om de eerste neushoorn gezelschap te houden. Alleen vechten neushoorns wel vaker, de uitleg was, beginnen ze te vechten, ren! Gelukkig hebben ze zich netjes gedragen en hebben we rustig kunnen kijken en wat foto’s kunnen nemen voor we de zonsondergang hebben gezien en terug zijn gegaan voor het avondeten. De dag was nog niet helemaal afgelopen, op bankjes in de achterbak van de auto zijn we naar een cultureel centrum gereden en hebben hier een dansoptreden van de Tharu mensen gezien. Het was een hele belevenis, maar dit betekende wel het einde van Chitwan voor ons.

Vandaag hebben we weer voornamelijk in de bus gezeten. Het ging allemaal behoorlijk snel tot we Kathmandu inreden en drie uur in de file stonden in de stad. Maar we zijn er gekomen en nu nog even lekker genieten hier. Mijn koffer is al gepakt, daar hoe ik mij dus geen zorgen over te maken en de taxi komt pas om 10 uur morgenvroeg ik ga nog even genieten en laat weer van mij horen in Laos!

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Vrijwilligerswerk

Lieve allemaal,

Het is al weer vrijdag, tijd voor weer een nieuwe blog dacht ik zo. Sinds vorige week heb ik weer een hele boel gezien en beleefd, zo begon mijn week vrijwilligerswerk op maandag en eerst hebben we vorig weekend de toerist uitgehangen!

Op zaterdag was het Sissi, een van de Finse meisjes, verjaardag! En aangezien een van de meisjes al vroeg moest vertrekken naar het vliegveld hebben we bij tijdens ons ontbijt al de verjaardag ceremonie gehouden. Behalve de taart en zingen hadden we ook de Nepalese ceremonie, waarbij er natuurlijk werd geëerd, maar ook een speciaal gerecht gegeten. De rest van de dag hadden we besloten met de overgebleven 7 mensen naar Bhaktapur gegaan. Dit is een stadje nog in de oude stijl. We hadden een busje gehuurd om ons weg te brengen en aangekomen in het stadje, was het enorm leuk om hier rond te lopen. De stad was een groot museum de gebouwen waren heel mooi en je had verschillende tempels en monumenten. We hebben hier gezellig rond gelopen en heerlijk gegeten voor we naar het pottenbakkersplein gingen. Hier hebben we onze eigen potjes kunnen maken en lekker rondgekeken, voor we weer terug gingen naar het Green House, aangezien er nog twee meisjes naar het vliegtuig moesten voor hun vlucht ’s avonds. Na het afscheid hebben wij heerlijk gegeten, lekker rustig aangedaan en heel veel skipbo spelletjes gespeeld, met live muziek dankzij Eeva!

Op zondag waren we allemaal behoorlijk moe en hadden we een rustig dagje, op afwachting voor alle nieuwkomers. Het is altijd leuk om nieuwe mensen te zien komen, maar we hebben een heel leuke groep met ons vijven en waren bang hoe de nieuwe mensen zouden zijn. Eerst hebben we hier vlakbij het huis gegeten en langzaam kwamen alle 8 nieuwe vrijwilligers binnen. Het was wat onwennig, maar ze zien er allemaal aardig uit, dus afwachten op de rest van de week.

Op maandag begon mij vrijwilligerswerk voor de week. Ik zou deze week les gaan geven op een kleuterschool. De dag zou begonnen rond kwart voor tien wanneer we zouden worden opgehaald door de coördinators en zij zouden met ons mee naar de school lopen, een wandeling van ongeveer 20 minuten. Op school zouden de andere twee meisjes les geven aan de hogere klassen en ik ging met een van de coördinators naar de kleuterschool. Hier zou ik blijven tot half twaalf wanneer we weer terug lopen naar huis voor lunch en om twintig voor twee lopen we weer terug naar school en dan om half vier zat onze dag er al weer op. De kinderen kennen het alfabet en kunnen tellen in het Engels, en dat is ook zo ongeveer al het Engels dat ze kennen. Maar ook de lerares sprak weinig Engels en vandaar dat het wel erg fijn was om een coördinator te hebben die alles kon vertalen. De eerste dag was normaal, maar op woensdag en donderdag was er ’s middags sportdag en hoewel de kleuters niet mee deden was er woensdag te veel kabaal dus hebben we alleen maar gekleurd en donderdag hebben we ’s middags naar de oudere kinderen gekeken. Tijdens de les hebben we gekleurd, geteld, het alfabet gedaan, dieren na gedaan en hoofd schouders knie en teen gezongen. De kinderen waren super schattig en ik heb een hele leuke week gehad. Vandaag was even net wat anders, in plaats van les geven aan de kinderen hadden we een workshop voor de leraren georganiseerd en hoewel wij niet zeker weten of ze op school er erg blij mee waren kregen we net te horen dat ze dachten dat het erg behulpzaam was. En ’s middags waren we allemaal vrij.

Dinsdag was meteen al weer heel anders, er was namelijk weer een feestdag, Indra Jatra! De school was daarom gesloten en wij wilden graag naar Durbar Square na de lunch om het festival te zien. We besloten dus met z’n vijven constructie werk te gaan doen bij het honden centrum (wil je een kijkje op de website nemen hier is de link: http://www.katcentre.org.np/ ze vangen hier straathonden op die ziek en gewond zijn en verzorgen ze hier. Verder steriliseren ze de honden om te zorgen voor minder straathonden). Hier hebben wij stenen verplaatst en hoewel het behoorlijk warm en zwaar was, hadden we het heel gezellig. Na het eten zijn wij met de bus naar het festival gegaan, waar de introductie groep ook naartoe kwam. Helaas kwam aan de mooie morgen een einde en begon het te regenen. Het was dus voornamelijk erg lang wachten in de regen, maar we hebben 1 van de 3 levende godinnen gezien (het was helaas niet de bekendste, maar beter iets dan niets). Na twee uur te hebben gekeken en naar muziek te hebben geluisterd zijn we weer terug gegaan en hebben lekker genoten van de rust.

Vandaag na de lunch hadden we dus geen school meer en zijn we naar de stad gelopen om hier mijn Nepalese jurk op te halen en we zijn naar een bakkerij geweest om hier even lekker een taartje te eten. Hierna zijn we weer snel naar huis gegaan, iemand zou ons (de vijf vrijwilligers die hier al meerdere weken zijn) namelijk komen ophalen om naar een kindertehuis te brengen. In Nepal is het erg moeilijk om vrijwilligerswerk in een tehuis te doen, maar we hadden geregeld dat we naar een van de tehuis konden die door The Green Lion word gesteund. We kregen hier eerst een rondleiding door de eigenares en hierna vertelde zij ons haar verhaal. Ook zij in van Nepal en op haar achttiende las ze in de krant over ouders die hun kindje niet konden verzorgen. Hierna besloot zij dat ze heel graag wilde helpen. Aangezien ze erg jong is was het eerst wat moeilijk om mensen van haar idee te overtuigen, maar ze in nu 24 en het kindertehuis bestaat al weer 8 jaar. Ze doet het allemaal zelf en heeft geen regelmatige sponsors, het is dus moeilijk voor haar omdat ze nooit helemaal zeker weet of ze alles kan betalen voor de 22 kinderen in het huis. Gelukkig krijgt ze soms donaties en ook The Green Lion heeft haar geholpen met bedden en vloerbedekking in het huis. We waren hierna allemaal erg emotioneel, maar zijn daarna verwend door de kinderen met allemaal dansshows (ze krijgen ook dansles) en ze hebben onze haren gevlochten en we hebben allemaal samen gedanst en gespeeld, het was allemaal iets dat niemand van ons had willen missen. Jeeva en ik hebben besloten dat aangezien wij op zondag nog thuis zijn we ’s middags als de kinderen terug zijn van school weer even langsgaan voor nog een paar uur. (Mocht je meer willen weten, ze hebben facebook: https://www.facebook.com/ocpfn.ocpfn of stuur haar een mailtje op ocpfn_nepal@yahoo.com). Aangezien we een heel stuk langer dan verwachten waren gebleven waren we wat laat voor het eten, maar dit was gelukkig geen probleem, maar we zijn nu wel allemaal erg moe en het is dus tijd om te gaan slapen.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

PoonHill

Lieve allemaal,

Het is al weer een week geleden, maar ik heb weer een update voor jullie. Dit keer over mijn 5-daagse trek door de Annapurna gebergten. Vorige week zaterdag moesten we al vroeg op voor ons ontbijt om 6 uur. Om 7.30 uur vertrok onze bus naar Pokhara, dit zou ongeveer een 6 uur duren en vanuit Pokhara zou onze trek beginnen. De bus rit viel gelukkig mee, het was namelijk een toeristen bus, zo we konden allemaal zitten, we hadden airconditioning en soms zelfs even wifi. Rond 3 uur waren we dan eindelijk aangekomen in Pokhara, we waren met z’n vijven, helaas was 1 van ons behoorlijk ziek en zodra we in het hotel aan waren gekomen en onze spullen hadden achtergelaten ben ik met Eeva naar het ziekenhuis gegaan. Al snel bleek dat het wat langer zou gaan duren dan we dachten en dat ze misschien zelfs in het ziekenhuis zou moeten blijven. Na een paar uur bleek ze inderdaad te moeten blijven, ik ben toen uiteindelijk naar de anderen gegaan, hier hebben we wat foto’s bij het meer gemaakt tijdens de zonsondergang waarna we zijn gaan eten en nog even allemaal bij Eeva langsgegaan om te kijken hoe het ging voor we gingen slapen.

Op zondag hoefden we gelukkig nog niet te vroeg op, zodat we nog even bij Eeva langs konden, zij kon zondag rond de middag weer het ziekenhuis uit en dan maandag met de bus terug naar Kathmandu. Na het ontbijt zijn wij rond 8 uur in de auto gegaan naar Birethanti vanuit hier zouden we onze trek beginnen naar de PoonHill. De eerste dag was gelukkig nog niet zo zwaar en het eerste stuk was de zon lekker aan het schijnen, helaas begon het na het lunchen wat te regen voor de laatste 2 uur. En dit was dan ook het zwaarste stuk van de trek vandaag, zo’n 3500 treden, gelukkig gingen deze omhoog en hier heb ik geen problemen mee, al stopten we wel een paar keer om op elkaar te blijven wachten en ook even voor wat onweer. Gelukkig had het hotel waar we sliepen een houtkachel in het midden van de eetkamer en hier konden we al onze natte kleren laten drogen. Na wat kaart spelletjes en heerlijk eten zijn we lekker gaan eten om de volgende dag weer fit te kunnen beginnen aan de klim.

Maandag was nog flink wat treden, maar een stuk minder dan de dag ervoor en ook de rest van de klim was niet heel zwaar en na zo’n vijf uur waren we al in het hotel waar we hier dus maar onze lunch hadden. Hierna hebben we weer wat kaart spelletjes gespeeld. Daarna besloot een ander meisjes dat het misschien een goed idee was om alvast de PoonHill te beklimmen, het was maar 45 minuten om de top te bereiken en het was droog op het moment. Met z’n tweeën zijn we naar de top geklommen en hoewel het uitzicht op dit moment wat tegenviel, aangezien het erg bewolkt was, maar we hebben het gedaan en mocht het dinsdagmorgen stortregen, hadden we de top toch bereikt.

Dinsdagmorgen was erg vroeg, om 4.45 zouden we namelijk al weer aan onze klim naar de top van de PoonHill om de zonsopgang te zien. Het regende niet, dus we besloten de wandeling te doen. Hoewel het bewolkt was hadden we geluk dat het langzaam wat minder bewolkt was en we stuk voor stuk de verschillende sneeuwtoppen konden zien en wat mooie foto’s kunnen maken. Na een uur begon het te regen en zijn we weer terug naar het hotel gegaan om hier lekker te ontbijten. Hierna begon onze lange dag. We waren hier bijna op de helft van onze trek, maar naar ons vroege begin hadden we nog eens 9 uur trekken en dit keer ook veel naar beneden. Hoewel ik geen enkel probleem heb met omhoog gaan, vind ik na beneden gaan verschrikkelijk, zeker met enorme steile trappen met gladde treden. Maar na een enorm lange en zware dag hebben we het gehaald en waren we allemaal erg moe, ik had gelukkig op dat moment nog niet erg last van mijn spieren. Wel wilde we meteen na het eten allemaal gaan slapen, maar zodra ik in bed lag kreeg ik plotseling enorme jeuk overal. Toen ik daarna mijn armen bekeek had ik overal kleine bultjes, maar ook een paar grote in vreemde vormen en omdat het er zoveel overal waren wist ik niet zeker of het gewoon muggenbulten waren of iets anders en na wat advies heeft onze gids meteen de dokter gebeld en bleek ik een allergische reactie te hebben. Gelukkig hadden ze een pilletje en daarna ging het al vrij snel weg, helaas betekende dit wel dat ik pas laat weer op bed lag.

De volgende dag was zoals ik al verwachte zwaar, mijn kuiten deden zo veel pijn en ook vandaag moesten we weer wat treden naar beneden. Gelukkig was niemand meer erg snel met al onze pijnlijke spieren. Gelukkig voor mij was het eerst bijna 2 uur naar beneden, maar daarna voornamelijk weer eerst omhoog met lange trappen en daarna gewoon over een weg langzaam iets omhoog, al had het nog een paar grote watervallen die we over moesten door op gladde rotsen te staan, bij de laatste zag ik er zo tegenop dat de gids mij een heel oude brug aanwees, die veilig was als ik mij maar heel goed aan de leuning vast hield, mocht er een plak breken. Helaas waren we allemaal zo moe dat de 6-7 uur wandeling in 8-9 uur veranderde. Maar ook woensdag hebben we overleefd en het hotel waar we die avond verbleven was een heel goede beloning. We hadden hier een fantastisch uitzicht als de wolken even weg waren en ze hadden zulke schattige kleine konijntjes rondlopen in de eetkamer. Met veel foto’s van de bergen, veel geknuffel en geaai met de konijntjes en heerlijk eten zijn we op tijd naar bed gegaan en hebben we heerlijk geslapen.

Donderdag was dan onze laatste dag al weer en hoewel we allemaal zo moe waren en zo uitkeken naar de massage die we zouden krijgen als we klaar waren, was het ook jammer dat we vertrokken uit de bergen. Het was soms heel zwaar en erg vermoeiend maar de rust en het uitzicht was zo goed! Gelukkig hadden we nog maar 2 uur te gaan, we moesten namelijk steil naar beneden (met gladde treden), helaas waren we ook hier wat langzaam, maar we hebben het gedaan! De laatste dag was ook best heel bijzonder, zo liepen we voor een heel stuk tussen de rijstvelden in wat enorm mooi was. En toen we uiteindelijk beneden waren en de auto voor ons zagen wachten die ons weer naar Pokhara zou brengen waren we allemaal zo blij en trots. Aangekomen in ons hotel heb ik super snelle douche gehad en zijn we met z’n allen (ook de gids) lekker gaan lunchen op een enorm mooie plek. Het restaurant was aan het meer met veel groen en het leek alsof we uit de stad waren. Hierna hadden we onze massage en hierna konden we eindelijk weer normaal lopen! Helaas begon het daarna te regenen dus hebben we niet veel meer van Pokhara gezien. Het regende namelijk zo hard dat het wat bij ons op de vierde verdieping de kamer binnen liep en buiten op de straat stond het water bijna tot halverwege onze onderbenen. Maar we hebben het wel gezellig gehad en ik ben vroeg naar bed gegaan, op vrijdag moesten we nog behoorlijk vroeg op, voor onze bus naar Kathmandu.

Vrijdag vertrokken we helaas al weer uit Pokhara, weer terug naar het chaotische Kathmandu, niemand van ons had het volgens mij erg gevonden als we nog een dagje langer hier waren gebleven. Hoewel de busrit op de heenweg behoorlijk snel was hadden we nu wat minder geluk, we stonden een paar uur in de file en in plaats van 6 uur, duurde de busrit zo’n 12 uur en waren we pas na 7 uur weer terug in Kathmandu en terug in het Green House voor ons avondeten. Het was fijn om iedereen weer te zien, zo was ook Eeva weer zien, gelukkig was zij weer een heel stuk beter en ook ons derde kamergenootje Sissi, die helaas niet met ons mee was gekomen. Iedereen die in Kathmandu was gebleven ging na het eten nog even uit voor de laatste avond van drie van ons, maar de trek groep was te moe en wij zijn allemaal lekker vroeg naar bed gegaan.

En dan zijn we nu al weer op de helft van mijn Nepal reis, gelukkig heb ik nog twee hele leuke weken in het vooruitzicht, dus ik ga nog wel even genieten! Ik zal jullie op de hoogte houden.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy